Myśliwy, po całym dniu polowania,
znajdował się w środku ogromnej
puszczy. Robiło się ciemno i
całkowicie opadł z sił. Zdecydował
się iść w jednym kierunku, dopóki
nie upewni się co do swojego
położenia. Po paru godzinach
znalazł chatkę na małej polanie.
Ponieważ było już bardzo ciemno
zdecydował, że zostanie w niej na
noc. Podszedł do chatki. Drzwi
były otwarte. W środku nikogo nie
było. Myśliwy położył się na
znalezionym łóżku, decydując, że
wszystko wyjaśni właścicielowi
chatki rano.
Rozejrzał się po wnętrzu chatki.
Zaskoczony spostrzegł na ścianach
kilka portretów, namalowanych z
dbałością o najmniejsze szczegóły.
Wszystkie portrety bez wyjątku
wyglądały, jakby się mu
przyglądały. Ich twarze
wykrzywione były w grymasach
nienawiści i złości. Myśliwy poczuł
się dziwnie. Starając się za wszelką
cenę zignorować portrety, odwrócił
twarz od ściany i wykończony
zapadł w głęboki sen.
Rano myśliwy zbudził się. Odwrócił
się i zamrugał w nieoczekiwanym
świetle słońca. Spostrzegł, że w
chatce nie ma żadnych portretów,
tylko okna.