Spróbuj pomyśleć o najbardziej bezludnym miejscu, jakie tylko możesz sobie wyobrazić. Przywołaj w myślach miejsce obrzydliwie samotne i odizolowane: maleńką, klaustrofobiczną, brudną celę w której na zawsze zostałeś zamknięty, a przez wziernik w drzwiach już nie spojrzy nikt; wyspę wiecznie unoszącą się na morzu ciemności, gdzie cienie kryją wszystko, co możesz, lub i nie, zobaczyć; cichą, nieskończoną równinę, zalaną bolesnym wręcz wiatrem; pustynny krajobraz, gdzie pędzące wiatry i szturchający zewsząd piasek

zagłuszają wszelkie dźwięki, a na wpół widoczne kształty majaczą gdzieś na horyzoncie.

Spróbuj sobie wyobrazić całą wieczność w takim miejscu. Potworna myśl, co? Przemyśl to dłużej. Istnienie bez początku i bez końca, tylko ty i twoja świadomość, nic więcej.

Teraz wydaje ci się to tylko strasznym scenariuszem.

Zobaczysz, że kiedy przyjdzie czas na ciebie, przestaniesz uważać to za tylko scenariusz.